Народны пісьменнік Беларусі Іван Навуменка лічыцца буйным "ваенным" раманістам. Тым цікавей звярнуцца да яго лаканічных "побытавых" аповесцяў. Тры аповесці – "дзіцячая" "Вайна каля Цітавай копанкі", лірычныя "Інтэрнат на Нямізе" і "Развітанне ў Кавальцах" – фіксуюць унутраную біяграфію часу, пераменлівы малюнак жыцця трох перыядаў: перадваеннага, пасляваеннага і амаль сучаснага. Тое ж датычыць і апавяданняў: рамантыка "Сямнаццатай вясны" зменіцца песімізмам "Старавіленскага тракту". Усе творы зборніка цікавыя праекцыяй на сённяшняга чалавека і грамадства, якія ў значнай ступені – працяг і вынік учарашняга.